Richting zuid naar Coipassa

Hallo allemaal. Alweer enkele dagen geleden, maar zonder verbinding geen berichten. Nu vanuit Uyuni stuur ik er een paar achter elkaar.

24 sept Lagunas Macaya
Vroeg op onze hospita moet vroeg weg. Dus om 6 uur ontbijt. Ja dat valt tegen we krijgen een kop thee. Wel met suiker, meer kan er niet af. Op de kamer eten we nog wat bij. 7 uur zitten we op de fiets. Het is bitter koud, rond het vriespunt. Net buiten het dorp staan de famingo,s in het meertje, waar ook het ijs op drijft.
Het eerste stuk van 10 km  gaat flink omhoog  tot 4212 m. Al snel breekt het magere onbijt op. We houden pauze bij het begin van de onverharde weg. De brander wordt aangestoken en even later hebben  een heerlijk bord macaronie. Zo nu hebben we brandstof. De weg naar het zuiden  is niet zo best. Af en toe moeten we lopen. Ook het berglandschap van gisteren veranderd in een pampa. Rond de middag komen we in een dorp. Maar helaas geen maaltijd te koop. Alleen bananen, die geven veel calorien dus voldoen  prima. De weg wordt er niet beter op. De toch al wasbord achtige weg wordt nu een zandweg. Rijden wordt steeds meer lopen. Bij een boerderijtje vullen we de waterflessen uit een heldere bron. We hebben een hekel aan water tekort. Even de steripen erin en het is veilig te dinken.  We lopen en fietsen verder, nog 26 km naar Macaya. Tegen 4 komen we aan in het gehucht dat zijn waarde heeft doordt er een kazerne staat. Er is geen slaapplaats of eethuis. Even later zitten we in die kazerne. We krijgen broodjes en limonade. Helaas mogen we er niet slapen. In de tent is ook geen aantrekkelijk idee. Het waait stevig en het wordt vannacht behoorlijk koud. We worden door een militair naar de school gebracht daar krijgen we een heel lokaal voor ons samen.  We hebben stroom en water plus en buiten toilet. 
De bedden worden klaar gemaakt een maaltijd gekookt en vroeg naar bed. De weg morgen moet beter zijn als de verhalen kloppen. 

25 sept 
Wakker met zonsopkomst. Dat kan ook niet anders want er zijn geen gordijnen en die zon staat recht in het lokaal. We gaan ons lekker wassen en we hebben de beschikking over een "WC"  voor het onbijt staat er een halve pan met buitensport voeding, over van gister avond. Al met al, heerlijk geslapen en goed ontbijt dus we kunnen er tegen aan. Vertrek 8.00 uur. Ook hier net buiten het gehucht een meertje met honderden famingo,s.

Een schitternde compositie die ik me toch niet voorbij laat aan. Ja, de weg , die blijft dramatisch. Van de afstand lopen we ongeveer de helft. Wonder boven wonder houdt mijn enkel zich goed. Het duwen en slepen door het mulle zand is zwaar. Onderweg komen we al snel langs  een aantal graf huisjes tegen, anders dan langs de grote weg 3 dagen terug. In een daarvan liggen nog de verbleekte botten.  Het kruisen van een kleine beek is kinderspel, even later moeten we een rivier van zeker 50 m breed oversteken. Schoenen en sokken uit broek opstropen en het ijskoude water door. Het is gelukkig max. Knie diep.  En paar km. Verder weer een rivier maar in tegen stelling tot de vorige is dit een modder bodem de vorige zand.  Het is maar goed dat we de riute op de GPS hebben er zijn hier diverse paden maar geen borden of fiets knooppunten. De derde rivier oversteek kunnen we met de schoenen aan doen we stappen van steen naar steen en stinken dat de modder doet.  Bij een boerderijtje vullen we de flessen aan de pomp. Na een poosje rust stappen we weer op. Al snel komen we op een vlakte met andere begroeiing. Veel witte zout achtige pleken. Het pad wordt spiegel glad met mooie kleuren. We maken een lekkere vaart. Maar we zijn al na een 5 tal km. terug in de werkelijkheid. Het pad wordt weer mul zand. We tobben verder tot het dorp Julo. Bij het lokale winkeltje kunnen we een maaltijd  kopen. Tevens regelen we vervoer naar Sabaya. Morgen om 2 uur worden we door de lokale taxi opgehaald en nasr Sabata gebracht. Lekker even luieren.
Na het avond maal dat we in de lokale supermarkt, beter gezegd snoep en bier shop, hebben gegeten, werden we door de dochter van de winkelierster op een wandeling door het dorp getracteerd. De locale viskwekerij, een slootje, 4 kerken, hoe ze die vullen met zo weinig huizen is mij een vraag, het ziekenhuis, de bakker en zo voort. Nu zitten we in de ruimte naast de winkel. De matrassen liggen klaar, de wind jaagt om het huis, we gaan slapen.

26 sept lunes ca 150 km.per auto
Na een redelijke nacht waarvan we vooral blij zijn dat we niet in de tent geslapen hebben, het heeft gestormd tot een uur of 2. Komen we om 7 uur uit de slaapzak. In het winkeltje krijgen we een prima ontbijt, 2 verse broodjes met groenten, vlees en ei plus een grote kan heet water voor koffie en thee. De winkelierster, die nogal spraakzaam en vriendelijk is vraagt of we willen douchen. Ja zeker, die luxe willen we graag meenemen. Dus lopen we naar haar huis 25 m verder de straat in. Daar treffen we een in aanbouw zijnde badkamer aan met toilet bad en douche. De toilet is nog niet aangeloten maar de douche kunnen we gebruiken. Heerlijk daar knap een mens van op. Net uit de douche mogen we ook nog op het binnen plein onze kleren wassen. Nou wat willen we nog meer. Schoon en fris gaan we straks de auto in naar Sabaya. Toch heerlijk zo,n rustdag. Rond 1 uur wordt onze middag dis geserveerd. Reist lamavlees, tomaat en wat koolsalade. Best goed eetbaar. 2 uur zou het busje vertrekken, dus wij met de fietsen erheen. Maar zoals hier te verwachten. Moest er nog van alles geburen. Zoals diesel tanken, uit een jerrycan overhevelen. En bagage laden. De fietsen gaan bovenop. Ondertussen komen er twee fietsers het dorp in gereden, het zijn twee Amerikanen Sue en Scot, ook zij zijn bek af. Ze hadden nog nooit, vanaf Akaska zo,n slechte weg gehad. Uiteindelijk om 15.15. vertrekken we. Als snel bleek het een goede keuze, de weg is niet veel beter. Onderweg zien we 3 emoes lopen en een groep wilde lama,s. Na 3 uur schudden en hobbelen komen we in Sabaya aan. Hier treffen we een Duits stel met een zoontje van 5. Zij zijn 7 maanden onderweg. Ook zij willen net als wij in het lokale hotel slapen. Maar de beheerder is onvindbaar. Uiteindelijk om half 8 komt hij opdagen, dus toch een bed voor ons vijven.
Morgen fietsen we tot de rand van de salar. We zullen dan en Belg inhalen die als eerste te voet, de beide zoutvlaktes alleen onder hulp wil oversteken. 3 jaar terug is hij gefaalt daarin. Helaas weer geen internet dus dus verhaal wordt bewaard voor later.
Morgen fietsen we tot de rand van de salar