de laatste dagen en de thuisreis.

8 nov martes

Na het ontbijt eerst het hostel betalen. Gisteravond geld gewisseld op de markt. De koers is daar gunstiger dan bij een bank. Daarna gaan we op de fiets een tocht rijden, uitzoeken, aan de oostkant van Salta. We komen langs park San Martin en even verderop ligt een heel grote begraafplaats. Die gaan we even bekijken. Het blijkt een begraafplaats te zijn voor de rijken van de stad. Een grote entree poort. En binnen vele gebouwtjes ongeveer 6 x 6 m en een paar meter hoog. In deze prive tombes zien we de kisten staan. Soms wel 10 stuks in een gebouwtje. Dan stappen we weer op en gaan klimmend de stad uit. Na een aantal km. Steken we de steeds bredere en drukker wordende weg over om de tocht op de parallelweg verder te gaan. Na 4a5 km rijden we langs een luxe resort. Een golfbaan en luxe villa,s. Eigenlijk zouden we via dit park verder moeten. Maar een hoog hek rondom verhindert dit. We lopen over een grasveld en tillen de fietsen over de vangrail weg no. 9 op. Deze is gelukkig een stuk rustiger. Zo fietsen we weer richting Salta. Na 5 a 6 km slaan we linksaf en klimmen we stijl 10-12% omhoog naar Virgen del Cerro. Een heel bekende bedevaartplaats bovenop de top van de berg. Het is 3 km. zweten om boven te komen. Boven aangekomen was er geen grot zoals we gehoord hadden, maar een kapel ter ere van de maagd del Cerro. Hier zijn 2x daags erediensten. In de bomen en struiken hangen duizenden rozenkransen, sommige met wensbriefjes. Er waren slechts een handvol mensen. Op zaterdag schijnt het hier helemaal vol te staan, op die dag wordt je door de maagd aangeraakt is het verhaal. Wij zien het geheel aan maken een paar foto,s en gaan op een bankje om brood opeten. Het uitzicht hier over Salta is prachtig. De afdaling is nog veel steiler dan de klim, we zijn blij dat we de andere kant omhoog zijn gefietst. We komen al snel in de luxe buitenwijk van Salta. Ondertussen hebben we wel honger en we stoppen bij een terrasje waar we wat empanadas en een glas vruchtensap bestellen. Zo hebben we toch weer een leuke tocht kunnen maken. Ongeveer 28 km. Lang. ,s Avonds zijn we nog een poosje naar het plein geweest. Het is daar lekkerder van temp. dan in het hostel. Terug gekomen, een douche gepakt en in, beter op bed. Je laat het hier wel om onder de wol te gaan. Veel te warm.

Morgen inpakken.

9 nov.

Inderdaad inpakken. In het winkeltje vlak naast het hostel heb ik plakband en een stift gekocht. Van een oude wijndoos snijden we labels. De fietsen worden ontdaan van trappers en stuur.

Aan elke fiets de labels met naam en vluchtnummers. Ook op de hoezen die info. De tassen gaan in flightbags. Zodat we elk 1 fiets 1 flightbag en  rugzakje hebben. Vanavond vullen we tweede flightbag.  Eerst de verhalen afmaken en op het blog plaatsen.

Daarna gaan we naar het archeologisch museum. Hier is zijn een aantal kinder mummies te zien uit de incatijd. Deze kinderen zijn ooit geofferd en als mummie in een ondergrondse tombe gezet, met sieraden en andere offergiften. Echter deze tombes werden op hoge bergtoppen gemaakt. Rond 6000 m hoog. Het is geen groot museum, maar heel indrukwekkend.

Zo komen we aan het einde van onze reis. Morgen om 7 uur staat de taxibus voor, om ons naar het vliegveld te brengen.

10 nov.

kwart voor 7 staat er een taxi voor de deur. Niet de verwachte bestelauto waar de fietsen in kunnen maar een normaal klein autootje MET een imperiaal. Nou ja, de fietsen er bovenop gebonden de bagage op de voorstoel gepropt en wij met de handbagage klem op de achterbank. het is maar een half uurtje dus dat moet kunnen.  tegen 8 staan we op de luchthaven ongeveer half zo groot als zestienhoven. we moeten nog wel een poosje wachten maar als de incheck balie open gaat wordt alles geregeld. voor de fietsen moeten we bijbetalen maar dat was bij ons bekend. Wat wel tegenvalt is dat we straks op Sao paulo de bagage van de band moeten halen en opnieuw door de incheck en douane moeten. Dus dat wordt sjouwen.

We vliegen nog voor de geplande tijd weg. Na een kleine 2 uur staan we in Buenos Aires, waar we 4,5 uur moeten wachten. Hier eten we nog een salade, die beter smaakt dan de slappe broodjes in het vliegtuig. dan gaan we op zoek naar de gate. Op de borden staat ons vliegtuig nog steeds niet. Maar uiteindelijk blijken er alleen nationale vluchten op te staan. Wij moeten naar de andere terminal waar de internationale vluchten vertrekken. Dus naar beneden en weer naar boven aan de andere kant door de douane en veiligheids controle enz. Gelukkig tijde zat. Uiteindelijk zitten we bij gate 17 waar we vanaf gaan vertrekken. Alleen het vliegtuig dat er nu staat kan niet weg. de slurf naar het toestel waar je doorheen loopt is kapot en wil niet meer rijden. Na ee uurtje komen er aan aantal mannen t\in rode hesjes die heel langzaam de slurf een 30 cm terug weten te krijgen waarna het vliegtuig weg kan rijden.  Ons toestel hebben ze maar ergens anders neergezet. Wij gaan nu met een bus naar het toestel en lopen via de trap naar binnen. ook hier vertrekken we op tijd.

ruim 2 uur later zijn we boven Sao Paulo. een kwartier vroeger dan gepland. We draaien mooie rondjes boven de baai, maar landen steed niet. Uiteindelijk staan we op de grond met een overstaptijd van 1 uur en 45 min. Dus snel naar de band de bagage ophalen. Gelukkig zijn de fietsen er snel. Nu zoeken naar de volgende gate. Die blijkt in een andere terminal dus helemaal naar buiten wachten op de bus en zo komen we uiteindelijk bij de andere terminal. Hier moeten we naar de 2e verdieping. Voor de lift een lange rij. Maar via de trap met 2 fietsen in verpakking in ook geen optie. Uiteindelijk zijn we boven bij de incheckbalie van de KLM. Jammer net gesloten.  Wat nu. Gelukkig zit er bij de eerste klas  nog een aardige dame die ons snel helpt. We moeten de bagage wel naar de andere kant van de hal brengen want de band staat al stil. Hier willen ze de fietsen goed nazien. Ze passen niet door de scanner dus hoezen er af. He, he, we kunnen naar de gate rennen want het is n.l. nog een heel eind. Onderweg wordt er omgeroepen dat de gate voor de KL0792 gaat sluiten. Met onze fiets helm op rennen we over de terminal. Bij de gate staat een stewardess op de uitkijk. Hallo roept ze, hierheen. Jullie fietsen zitten al in het toestel dus dat is in orde. Zo lopen we als laatste het vliegtuig in en gaat de deur achter ons dicht. Wil wordt door de bemanning gerustgesteld, je hoeft echt hier geen helm op, het vliegen met KLM is echt veilig. Puf, puf. Onze overhemden kunnen we uitwringen.  Het is hier tenslotte 32 graden. Na een vlucht van 11 uur landen we op Hollandse bodem. Als we uit het vliegtuig zijn, bellen we naar Koen of die ons komt ophalen. Ondertussen komen onze fietsen en bagage zelfs als eerste van de band.  Nu nog even op Koen wachten en dan naar huis.  Lekker bijslapen in ons eigen bed. Want van slapen is er vannacht niet veel gekomen.

Zo komt er een einde aan ons avontuur door zuid Amerika. Binnen kort hoop ik een aantal foto,s op de website te plaatsen fotomap.abefoto.nl  Ik heb wel zojuist een filmpje op de site gezet opgenomen tijdens de afdaling door de kloof met de cactussen .  klik maar op video's dan kun je hem bekijken.http://abe.reislogger.nl/video/cactus-weg.23769

We hopen dat jullie van onze verslagen hebben genoten, net zoals wij van deze reis hebben genoten.  

Het was soms erg zwaar en afzien, maar heel vaak oog verblindend mooi. Heel veel vriendelijk, gastvrije en aardige mensen ontmoet.  Het was een onvergetelijk avontuur.