Patacanaya - Lagunas

Een lang vehaal weinig foto,s we hebben een slechte verbinding

21 sept. 55 km
Vandaag gaan we echt beginnen met de trekking. Na het ontbijt de fietsen 4 verdiepingen naar beneden gesjouwd. Alle fietstassen ect. 8.30 vertreken we naar de bus termial. Dat is naar en klein stukje.  We kopen kaartjes en we konden nog net met de bus van 9 uur  precies mee. Spits. Dus we hebben 1,5 uur nodig om LaPaz uit te komen. Om 11.30 komen we aan in Pacamtaya. Daar eten we wat in een lokaal restaurant. Even over 12 starten en rijden we weg no4 op richting west. Het is een mooi geasfateerde 2 baansweg waar niet erg veel verkeer rijdt. Hoofdzakelijk wat vrachtauto,s van en naar Chili en touristen busjes. Langzaam naar gestaag klimmen we in 30 km, van 3600 naar ruim 4000 m. In het begin uitgestrekte pampas later wordt het kaler de gond kleurt rood en rondom zie je torens van aarde. Een imposante omgeving. Net voor het hoogste punt heeft Wil een lekke band. En een stukje over de top is er in een gehucht een fiesta. Het us 21 sept. Het voojaar begint hier deze dag us ook de dag van de scholer. Omdat we ook een plek zochten om te slapen, zijn we naar dat plaatsje toe gefietst 300 m van de weg. We worden omtvangen met bier en iedereen wil due buitenlander zijn hsnd schudden. Ik wordt aan de hand genomen en kon gelijk mee dansen Hier is het goed fotograferen iedereen in tradtionele dracht veel licht aangeschoten. Ze poseren graag voor mij.  Een taxichaufeur wijst ons naar een volgend dorp om te kamperen. Maar dat ligt toch wat ver van de weg af. We zetten ons tentje maar op langs het pad op een vlak stukje. We moeten wel haast maken want over 30 min is het stik donker. Rap wat gegeten en nu zitten we onze reisverhalen te schrijven. Ondertussen onweert het een  beetje en waait het soms stevig. De regen tikt op de tent en af en toe brengt de wind farden muziek van het feest mee. We gaan nu maar vroeg op stok het is 19.45 stik donker. Morgen om 6.00 uur is het weer licht. We passen ons ritme aan naar de natuur. Welterusten.

22 sept.55 km.
Tegen 6 worden we wakker, lekker geslapen op ongeveer 3900 m hoogte. De tent is helemaal wit aangevroren. In de tent is het nog net niet bevroren. We maken een ontbijt met een shack  en een appel. Tijdens het opruimen komen de koeien van de buurman op bezoek. Hij zelf zwaait vriendelijk. Wij vertrekken nog voor 8 uur. Al na een half uur maken we een stop bij een rij graftorens uit de inca tijd. Tussen de torens liep een kudde lama,s. Na dat ik ze gefotografeerd had wilde de oude vrouw die als herder de kudde begeleide geld hebben. Jammer daar begin ik niet aan. Straks betaald voor een foto van een kat. De weg gaat behoorlijk op en neer niet echt stijl maar het kost toch veel moeite. Toen we weer eens een korte pauze namen en tevens van de meer dan schitterende omgeving stonden te genieten. Werden we bijgehaald door een jong stel uit Canada. Zij zijn 11 maanden onderweg, van Vancouver naar Santiago de Chile. Over een maand gaan ze naar huis. Zij fietsen veel sneler dan wij, maar ze zijn minstens 30 jaar jonger. Wij hebben ook bijna geen water meer. Het canadeese  stel geeft ons een liter zodat wij verder kunnen. Een uurtje en de nodige hoogte meters verder wordden we steeds vermoeider. Net voor ons stop een man met een busje, hij wil ons wel een stukje meenemen. Fietsen en wij in de bus en karren maar. Tot het eerst restaurantje langs de weg bij de afslag naar Curahuara . En ja hoor het canadeese stel zit daar aan de soep. We schuiven aan en bestellen ook de locale luch, soep en een bord lamalees, rijst en tomaat. Hier vullen we al de water flessen en gaan verder. Even verderop worden we voorbij gereden door Jens en Justin. Wij rijden in ons eigen tempo verder. De weg wordt stijler en sommige stukken worden voor Wil te gek. Ze loopt af en toe omhoog. Behoorlijk moe stoppen we op het hoogste punt 4142 m. 
Het zal wel fris zijn vannacht. Maar we willen eten en slapen. Op de binnenplaats van een verlaten boerderij maken ons kamp. Fietsen in de schuur en de tent beschut door de muur, uit de wind. 

23 sept. 55 KM.
Even na 6.00 uur zijn we wakker. Het vaste ochtend ritme begint te komen. Ieder heeft zijn taak. Net na 8.00 vertrekken we. Weer met een tekort aan water.
We hebben elk nog een liter. Daar moet verandering in komen. Ook nu is het nog heerlijk rustig geen verkeer, dat komt later. Hierdoor treffen we een kudde wilde lama,s langs de weg. Ook is het landschap schitterend in het ochtend licht. Er komt een klein dorpje in het zicht. Ik ga er heen om water te vragen. Helaas er is geen mens en geen pomp. Wel een waslijn met lama vlees, dat hangt te drogen. Een km of 10 verder kruisen we en heldere beek. We houden hier koffie stop en vullen de krappe watervooraad aan. Na dat ik het water gedesinfecteerd heb, met de steriepen, een gouden aankoop, hebben we alles vol met heerlijk water. Rond de middag komen we een restaurantje tegen. Hier heerlijk gegeten. Het lokale middag menu. Soep en een  bord met reist gedroogde lama snippers een ei en een pieper. Wil zat al snel met de baby van de kokin in de armen. Nog 25 tegaan, eerst een 10 km meer of minder klimmen tot 4312 m daara een hele lange afdaling niet stijl, heerlijk zo,n 25 km per uur naar beneden. Tegen 4 komen we aan in Lagunas het dorp waar we morgen het asfalt gaan verlaten richting het zuiden naar Salar Coipassa. In het dorp vragen we naar een hospidage, en al snel staan we in het locale winkeltje, waar ook een kamer te huur is. Heel simel maar vannacht dus geen tent. We krijgen een simpel maal voorgezet en een beker met een soort thee tegen hoogte ziekte. We zitten nu toch ook weer op 4138 m. Nou welterusten, morgen 6.00 uur ontbijt.