Chalcantaya

19 sept. 

Vandaag gaan we omhoog. We gaan naar een berg ten noorden van LaPaz. Met 14 passagiers in een bus, vertrekken we rond 9.00. Nog voor we de stad uitrijden gaat het al stijl omhoog. Net buiten de stad wordt de weg meer een karrenspoor. De weg wordt slechter en smaller af en toe heeft de bus nog 20 cm over.   Na een kleine 2 uur hobbellen bereiken we het punt waar we te voet verder moeten. De uitzichten zijn onwerkelijk mooi. Nu lopen we in een heel langzaam tempo verder omhoog. De berghut waar we doorheen moeten stelt niet veel voor. Je kunt een flesje water kopen en er is iets wat op een wc lijkt en er uiteraard naar ruikt. De wandeling omhoog kost wel wat moeite. Op deze hoogte is er veel minder zuurstof. Wil, die meestal langer moet aclimatiseren, haakt na ongeveer een derde van de afstand af. Zelf ga ik dan verder, zonder dat ik overdreven veel hinder van mijn enkel krijg en geen last van de hoogte. De beloning is groot. Een prachtig uitzicht op de besneeuwde andes toppen. In de verte het Titikakameer in het noorden en in het zuiden de op een hoogste top van Bolivia 6088m.

Na een hobbelige afdaling  rijden we nu dwars door LaPaz naar Moonvalley. Een gebied dat is door erosie onstaan. Wat achter bleef zijn rechtopstaande punten van klei en stenen. Vaak bovenop zo,n zuil ligt een steen de als dakje tegen de regen werkt en dus de klei toren droog houdt. Al met al een prachtige plek. 

Nu optijd naar bed morgen vroeg op. We gaan op de fiets. De yungasweg affietsen. Ook wel de dodenweg genaamd. Maar daarover later meer. 

En moonvalley.

 klik  op de foto om hem groot te bekijken.