Van Molinas door de mist naar het stuwmeer

2 nov.

Om 7 uur zijn we natuurlijk al weer op. Uitslapen dat lukt niet. ‘s Avonds vroeg in bed, ‘s morgens vroeg wakker. Na het ontbijt de tassen in de auto en afrekenen. Ondertussen is de Fransman die gisteren 5 min. Na ons aan kwam, en daardoor de tweepersoonskamer mis liep, voor het huis naar een cactus bloem aan het kijken. Deze bloem is volgens hem een nachtbloeier. De mooie witte bloem die wel  15 cm groot is, was gisteren overdag inderdaad gesloten. Na een foto, vertrekken we richting Cachi. Het is niet echt zonnig. Zelfs wat mistig.  

De bergen zijn veraf niet te zien. In Cachi zijn we wezen tanken. Niet dat we bijna leeg waren maar er zijn hier heel weinig tankstations en bij de flappentap onze portemonnee bijgetankt.

Nu kunnen we verder. Maar niet voordat we het dorpsplein zijn rond gelopen. Best een leuk plaatsje. Een heel eenvoudig kerkje  een museum, hebben ze in vrijwel elk dorp hier, een vvv waar ze niets weten van wat verder dan 10 km. buiten het dorp is. We rijden verder nu slaan we al snel af naar het natuurreservaat Los Cardones. Hier zien we uiteraard de mooie bergen maar ook duizenden gigantische cactussen. Zover het oog reikt. We houden pauze in een wachthuisje voor de bus. Daar is nu schaduw, de zon staat nu fel recht boven ons. We hebben hier wel een mooi uitzicht over het landschap vol cactussen.

Een stukje verder komen we oog in oog met een Guanacu, een familielid van de lama. Ongeveer gelijk van kleur als de Viqueñia maar wat steviger en groter. We passeren het hoogste punt ong. 3200 m. Als snel worden de wolken dichter, we rijden zo de mist in. Van de Quebrada de escoipe hebben we niets gezien. Dicht in de mist rijden we naar beneden, zeker  een 25 a 30 km. Dan krijgen we weer wat te zien. Mooie gekleurde bergen, ook hier. Vlak voordat we beneden zijn, ziet Wil boven ons een condor vliegen. Beneden besluiten we om niet verder naar het noorden te rijden maar naar het oosten. We hopen daar wat tropische bossen te  kunnen zien.  We rijden langs het gigantische stuwmeer. Na 25 km gaat de weg de bergen in, wij stoppen hier bij een uitzichtpunt over het meer en de ingang van de elektra centrale. We koken ons potje en bouwen hier de tent.