we verlaten Casar de Cácderes en gaan naar Pinofranquaeundo

14 april. 

Al bijtijds zijn we klaar om te vertrekken . Auto vol geladen accu vol en gaan. De verhuurster komt langs en we nemen gelijk afscheid. 9.15 rijden we het dorp uit. Via kleine wegen gaan we noordwaarts. We rijden door mooie landschappen en zien van alles.

O.a. kasteel, kurkeik boomgaarden, olijf en amandel boomgaarden. De omgeving wordt weer wat groener. Het is ook hoger en wat bergachtig. Ik zie een ruine, even kijken wellicht leuk voor een plaatje. Wat bijkt. Het is een bloemen paradijs.

Overal brem en Cistus ladanifer een plant die ik niet eerder gezien had. Ze noemen hem ook Jara springrose. Wat wenst een mens nog meer. Wil steekt een paar stekjes uiten hoopt dat hij het in holland ook gaat doen. Maar ook staat er een hele grote knop van de dodelijke wortel. en nog heel veel meer. Hier tussen hebben we onze stoeltjes gezet en een boterham gesmeerd. Daarna rijden we door naar Pinofranqueaendo, een mond vol voor ons. Daar vinden we een hotel, aan de rivier La puente (de brug)  In de middag stappen we op de fiets op zoek naar bijeninformatie. Dit dorp is een echt imkersdorp. een op de drie gezinnen  leeft van de bijenhouderij. We komen bij de Cooperantie uit. Apihurdess. Daar spreek ik met de directeur. Hij heeft weinig tijd want er is straks een vergadering met alle imkers uit de regio. We kunnen na afloop even komen. Op het dorpsplein, Hij zal proberen een imker te vinden die Engels spreekt voor een interview. Nou dat loopt iets anders. De stemming is dermate negatief dat er niemand wil. Het gaat zo slecht met de bijen dat er een groot aantal zelfs overweegt te gaan stoppen. De sterfte was zelf boven de 50% afgelopen winter. Wel kan ik hem later per mail benaderen en hij wil graag meer gegevens delen.

Zaterdag 15 april.

Om meer te weten te komen fietsen we vandaag naar Ovejuela een dorp verder. Daar is een bijeninfo centrum waar ik wellicht wijzer wordt. Het is 14 km, waarvan 10 bergop. Dus trappen. Onderweg maak ik een aantal foto's van bijenkasten.

Ze staan werkelijk op elk vrij plekje in het bos of langs de weg omhoog.

Het is een prachtige route. Heerlijk stil. Af en toe komt er een auto voorbij.

Overal bloemen om ons heen. We rijden langs de afslag naar de waterval, maar die is voor vanmiddag. Half 12 komen we bij het gebouwtje aan. Een oude watermolen langs de beek. Deur op slot. Maar al snel komt de beheerster Eva eraan en staat ons heel vriendelijk in heel slecht Engels te woord. Ze probeert van alles te vertellen maar echt begrijpelijk is het niet. Uiteindelijk is Google onze vriend. We eten daarna een boterham in het tuintje en gaan op weg terug. Eerst weer een stukje klimmen. Bij de afslag aangekomen gaan we nu richting waterval. Steil klimmen op een gravel pad, 

Als we een stukje gedaan hebben stoppen we en kijken een uitgebreid waar we naar toe moeten. Nog zeker 6 km over dit pad. Dat is ons te gek en we keren om.  Zoeven naar beneden.  Nog weer een halve km klimmen op de asfalt weg maar dan begint de grote afdalen naar het hotel. Half vier zijn we terug voor de siesta. Het is nu 27 graden en dat is niet lekker op de fiets. We eten en drinken wat. Ik ga mijn foto's uitzoeken en dit verhaaltje maken.  Wil doet een dutje.

Straks plannen maken voor morgen. Ik denk dat we een stukje naar het noorden gaan. Daar ligt volgens ons boek een heel mooi dal. We zien wel, het kan zo weer veranderen.