De gouden dag van San Pedro naar Susques in Argentinië

20 oktober jueves

Net als onze Zwitserse kamer genoten staan we vroeg op. Zij gaan via de Laguna route, per jeep naar Bolivia. Wij gaan richting Salta in Argentinië. Tegen 8 vertrekken we. Jawel, de eigenaar van het hostel rijdt zelf. Met de pick-up. Fietsen en bagage in de achterbak.
Het is een prachtige rit. We klimmen van 2600 naar 4800 m. Rijden langs verschillende zoutvlaktes en meertjes. Een keer of 3 stop hij om ons foto,s te laten maken. Vol trots noemt de namen van deze plekken. Hij vraagt of ik hem later wat foto,s wil sturen, uiteraard doe ik dat voor hem. Wij zijn blij dat hij ons helpt. Bij de grens laden we de spullen uit. Ik betaal hem en geef ook een fooi. De grens politie geeft ons allebij een formuliertje, met de mededeling dat we ons moeten melden in het douane gebouw. Een kwartiertje later hebben ze de paspoorten gecontroleerd. We kunnen nu buiten wachten op de controle van de fietsen en bagage. Alleen dat duurt wel lang. We vragen wie of wat we moeten doen. Het blijkt dat de chileens bagage controle staakt voor meer loon. We moeten wachten tot 12 mischien wel 14 uur. Wij onze zielige honden ogen opgezet, met het verhaal dat we onze slaapplek niet meer kunnen bereiken. Nou dat hielp. We mochten zonder bagage controle vertrekken. 100m verder komen we langs de laatste controleur aan argenteinse kant. We geven het bekende briefje af. Jammer er staat een stempeltje te weinig op. Dus terug naar de stakende bagage check. Met behulp van een aardige douane man komt er beweging bij de stakers. Er wordt een stempel uit een rugzak gehaald, ons briefje verder versierd met een goedkeuring. Controleren hebben ze maar overgeslagen. Wij weg. Nu mogen we wel Argentinië binnen. Heerlijk voor de wind, met een lege weg, alle auto,s moeten wachten, rijden we naar het zuidoosten. Het wordt een prachtige rit. Heerlijke weg, vrijwel geen verkeer de eerst uren, schitterende omgeving. We stoppen regelmatig om wat te drinken, te eten en om van de omgeving te genieten. Onderweg zien we een stel emoes, vele Vecuñia,s en langs de weg een doodgereden vos en een helaas dood gordeldier, niet dood gereden, maar vergeten adem te halen. We moeten af en toe wel iets omhoog maar het meeste gaat naar beneden. De wind die nu stevig zijn best doet is nu onze vriend. Omhoog met 12-13 km per uur, naar beneden, moeten we zelfs bij remmen. Net voor de oversteek van de salar is er een "caferatria" waar we koffie drinken. Een wat schuchtere vrouw ontvangt ons en maakt verse "slappe"koffie die met droge koek in haar keukentje wordt geserveerd. Ik heb nog geen Argetijnse pesos, (die sterk in waarde zakken) maar kan met dollars betalen. We stappen weer op en zijlen voor de wind de salar over. Het vinden van een kampeerplek valt tegen. Maar omdat het zo snel gaat vandaag proberen we Susques te bereiken, op 115 km vanaf de grens. We worden wel vermoeider maar de laatste 12 km gaan alleen maar naar beneden. Net voor Susques zien we een wegrestaurant-hotel. Hier stoppen we. Een mooie kamer en een lekkere Argentijnse biefstuk zijn nu onze beloning. Na een hete douche staat een warm bed te wachten. Tot morgen.mooie kamer en een lekkere Argentijnse biefstuk zijn nu onze beloning. Na een hete douche staat een warm bed te wachten. Tot morgen.