Dag 17,18,19 Ried - Lavis

31 mei Ried - Glurns (I) 66 km.

Na een droge nacht, 10 km verderop heeft het flink geregend, vertrekken we voor de koningsrit van deze reis. De klim over de Reschenpass. De route volgt de Inn stroomopwaarts. Dan rijden we aan de oostkant dan weer aan de westzijde. Het dal wordt nauwer. Na 20 km. Rijden we Zwitserland binnen. Behalve een  koperen plaatje op de rotsen naast de weg, zie je er niets van. Bij de afslag naar Samnaun houden we pauze. We hebben al ongeveer 200m hoogte gewonnen. Iets verder het dal in zijn ze een stuwdam aan het maken in de Inn. We komen in het Zwitserse Martina. Hier moeten we wel langs de douane. Maar die fietsers smokkelen toch niets mee en we kunnen zonder stoppen door. Gelijk de brug over de Inn op en de klim start. 7,2 km gem. 7% . Het zijn 11 haarspelden. We spreken af na 3 bochten rust. De weg is vrij druk. Meer motoren dan auto,s. Ze knallen met hoge snelheid langs ons heen. Stommelingen. Als je zachtjes rijd geniet je veel langer van de mooie omgeving. Het gaat lekker we kunnen de klim goed aan om 12,30 staan we boven op 1405 m de Norberts höhe. Hier eten we. Het iswel wat fris en winderig. Nu een stukje naar Nauders. Daarna begint het tweede stuk. Niet zo stijl maar mooooi we rijden tussen de weilanden of beter bloementuin door. Zo komen we Italië binnen.

Het stuwmeer met de verdronken toren van Graun voor ons. Bij het restaurant trakteren we onszelf op een hamburger met patat. Geen Mac spons maar een echte lekkere. Ondertussen zijn Tineke en Bert een stel dat we al eerder gesproken hebben bij ons aangeschoven. We rijden nu verder langs de Reschensee. Af en toe stevig klimmen en dan weer zoevend naar beneden. Kort na het stuwmeer dat bijna droog staat, passeren we het Heidermeer. Daarna is het achter elkaar freewheelen baar Glurns 1400 m naar 700 m hoogte. Zo snorren we tussen weide, boomgaarden en door dorpjes heen. In Glurns maken we ons kamp op de gemeentecamping een prachtige plek aan de rivier. De Adige die we nu gaan volgen tot vkak voor het garda meer.  

1 juni Glurns - Merano 66 km.

Op ons gemak het ochtendritueel. We hebben er lekkere ontspannen tocht voor ons. Alleen maar afdalen. Maar voordat we daaraan beginnen gaan we eerst Glurns bekijken. Het is een heel mooi oud dorpje met rondom een vestingmuur. Ook het kerkje is net als een aantal huizen met fresco,s versierd.

Net buiten het dorp loopt de rivier de Adige. Dus de weg raken we niet kwijt. Bij het dorp Laaks houden we stop we bezoeken de kerk en de begraafplaats. Laaks is al sinds de Romeinen bekend voor het mooie marner dat er gedolven wordt. Nauw dat is te zien. Zelfs het trottoir is van wit marmer. Alle grafstenen zijn van wit marmer. Net buiten het dorp is het bedrijf dat de grote blokken verwerkt. Er loopt een kabeltrein boven van de berg zo direct naar de narmer verwerking. Langs het fietspad staan ook diverse beelden van wit marmer. De een nog mooier dan de andere. We zijn blij hier even gestopt te zijn. De route gaat verder. Door de Betuwe van Italië. Fruit bomen zo ver het oog reikt. Tegen 2 uur komen we bij de parkeerplaats waar we met een busje omhoog kunnen naar het kasteeltje van Juval. De zomerwoning en het museum van Reinhold Messner. Een van de grootste bergbeklimmers ooit. Dat is een prachtig uitstapje. We rijden 400m omhoog. In 10 min. Met de fiets kost dat een uur. Een oude heer met een flinke witte baard leidt ons door het kasteel rond. Reinhold Messner is zelf ook aanwezig. Verder op de fiets nog 17 km naar Merano. Waar we op de camping een plekje vinden. Tegen de tijd dat we de tent in kruipen, begint het te regenen, ook af en toe een klap onweer. Ik weet niet hoelang dat het bleef regenen, daarvoor was dromenland te dicht bij. In elk geval was het ‘s morgens weer droog.

2 juni Merano - Javis 90 km.

De kerkklok maakt lawaai genoeg om wakker te worden. Het is bijna tijd, dus ga ik er uit. Eerst de sanitaire stop en zet ik water op voor koffie, thee en de thermosfles. Ik haal mijn horloge uit de tent en zie dat het geen 7 uur is maar 6 uur. Nou dat is een vergissing. Toch blijven we maar op en doen ons ding op ons gemak. Al om 7.45 rijden we de camping af richting Bolzano. Zodra we buiten de stad zijn rijden we tussen de appelboomgaarden. Km na km. Net na Bolzano krijgen we een stevige klim voor ons  zo,n 200 m omhoog naar Eppan. 12 uur zijn we boven. Het begint te regenen als we een terras voorbij rijden. Mooi tijd voor een pauze. We maken een kletspraatje met een Hollands stel uit Castricum. Zij rijden een stuk van Stuttgart naar Venetië met elektrische fietsen. Die dingen krijgen ze hier op de boterbonnen. Het stikt van die dingen. Aan alle kanten suizen ze langs je heen. Meestal voorzien van een overmaatse Duitser als chauffeur. Na de klim rijden we naar beneden. Om vervolgens een flink stuk de Adige te volgen. Soms naast de autostrada, soms aan de rand van het dal, lekker stil. Bij Auer besluiten we om verder te gaan en zo de tocht van morgen wat korter te maken. We bellen een hotel in Lavis. Die heeft een kamer voor ons. Wij moeten nu nog 22 km. Langs de rivier. 17,15 uur komen we moe van de tegenwind aan. Een heel eenvoudig hotel. Maar wel een prima douche. Dan gaan we op het terras voor hotel zitten. Eigenlijk zitten we op het plein. Onder de parasol, die al snel als paraplu gaat dienen. Het begint wat te onweren en te regenen. Als we later weer op de kamer zijn gaat het echt los. Stevig onweer en keiharde regen. Wij zitten droog. Morgen zijn onze vermoeide benen wel weer in staat om de laatste etappe te volbrengen